แฮโรลด์ บราวน์ (อังกฤษ: Harold Brown) เป็นนักฟิสิกส์นิวเคลียร์ชาวอเมริกัน เขาเคยเป็นผู้อำนวยการวิจัยและวิศวกรรมป้องกันประเทศ (1961–1965) และรัฐมนตรีว่าการทบวงทหารอากาศสหรัฐ (1965–1969) ภายใต้รัฐบาลของประธานาธิบดีจอห์น เอฟ. เคนเนดี กับลินดอน บี. จอห์นสัน และต่อมาดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมคนที่ 14 ระหว่างปี 1977 ถึง 1981 ภายใต้ประธานาธิบดีจิมมี คาร์เตอร์แฮโรลด์ บราวน์เกิดในนครนิวยอร์ก เป็นบุตรของนายแอบราฮัม นักกฎหมายผู้เคยร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่สอง กับนางเกอร์ทรูด โคเฮน พนักงานบัญชีร้านเพชร[2] แฮโรลด์เป็นอัจฉริยะตั้งแต่เด็ก เขาเรียนจบจากโรงเรียนมัธยมวิทยาศาสตร์บรอนซ์ในวัย 15 ปีด้วยผลสัมฤทธิ์เฉลี่ย 99.5% และสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกสาขาฟิสิกส์จากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียขณะมีอายุ 21 ปี[2][3][4][5] หลังจากนั้น เขาเริ่มทำงานเป็นนักวิทยาศาสตร์ประจำห้องปฏิบัติการรังสีของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ ซึ่งในช่วงนี้ เขามีบทบาทสำคัญในการสร้างขีปนาวุธติดหัวรบนิวเคลียร์ UGM-27 Polaris[2] ตลอดจนการพัฒนาพลูโตเนียม[4] จากนั้นในปี 1953 เขาเข้าร่วมกับคณะเจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการรังสีของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย วิทยาเขตลิเวอร์มอร์ และได้ขึ้นเป็นผู้อำนวยการในปี 1960